Asfalten i hovedstaden er fortsatt svart. Randoskia plassert i boden. Ubrukte. Jeg kjenner suget. Og draumen. Om at eg ein dag skal glida ner i eit skar eg ikkje visste um. Har kjent det lenge nå. Er blodfersk og desperat. Venter på snøen. Ser at sesongen er i gang. På Sunnmøre. Reiser gjerne et stykke. Trenger turfølge. Kjæreste og kompiser? Anten ikkje tid og/eller ikkje gira. Joda, fjellene er der i morgen også. Jeg vil dit nå også. Og i morgen. Lite snø og lite skikjøring nå sier du. Turen er målet. Er du med?
